Naked put i long put to dwie przeciwne strategie opcyjne. Strategie, mimo że składają się z tylko jednej opcji, gdyż każda z nich obrazuje nasze podejście do rynku oraz może być stosowane zarówno jako techniczne zagranie pod ruch rynkowy, długoterminowa solowa strategia, czy też element służący innym częściom portfela inwestycyjnego. Są one różne niemal w każdym możliwym aspekcie, ale postaramy się dzisiaj przeprowadzić ich porównanie i zobaczymy, czy mają jakieś punkty wspólne.
Naked put
Strategia short put polega na wystawieniu opcji put. Można wystawić pojedynczą opcję, można wystawić większą ich ilość, ale za każdym razem będzie to ta sama strategia. Decydując się na taki krok, otrzymujemy premię opcyjną, która wpływa do naszego portfela. Jest ona jednocześnie maksymalnym zyskiem, jaki możemy wyciągnąć z tej strategii. Poniżej ceny wykonania wystawionej opcji rozpoczynają się straty, które narastają w miarę spadku instrumentu bazowego. Są one niemal nieograniczone, gdyż teoretycznie instrument bazowy może spaść do zera. Ponosimy więc bardzo wysokie ryzyko i musimy rozsądnie ocenić, czy otrzymana za opcje premia uzasadnia taką strategię.
Long put
Z kolei strategia long put jest odwróceniem powyżej opisanego zagrania. Zamiast wystawiać, kupujemy opcje put. Płacimy za nie premię opcyjną i wysokość tej premii jest jednocześnie maksymalną stratą, jaką możemy ponieść. Jeśli kupiliśmy opcje za wszystkie posiadane środki, możemy stracić cały portfel. Ten blog widział już podobne przypadki.
Za premię uzyskujemy jednocześnie możliwość uzyskania bardzo wysokiej stopy zwrotu, jeśli cena instrumentu bazowego gwałtownie spadnie. Zysk ten jest niemal nieograniczony, gdyż znów, barierą jest jedynie sięgnięcie zera przez stanowiący podstawę dla opcji instrument. Jest to bardzo mało prawdopodobne. Niewątpliwie perspektywa zwielokrotnienia wartości zainwestowanych środków jest bardzo kusząca.