Gruby portfel po raz pierwszy schodzi pod wodę

O trudnych sprawach trzeba mówić wprost, więc zawiadamiam, iż Gruby portfel przeszedł w fazę strat. Seria lipcowa przypieczętowała kiepską passę dla portfela, który stracił 15,32% i jest po niej wart 1799,96 zł, czyli ok. 90% jego początkowej wartości. Na wynik ten złożyły się z jednej strony niekorzystne warunki rynkowe, a z drugiej moje błędy w zakresie zarządzania ryzykiem. Mam nadzieję, że z jednych i drugich będziemy w stanie się czegoś nauczyć i wyciągnąć wnioski.

Jak do tego doszło?

Sytuację spowodował od strony rynkowej bardzo silny spadek indeksu Wig20. Odmiennie jednak od wyniku czerwcowego, który był pokłosiem pozycji rolowanych z poprzednich miesięcy, tym razem była to tylko transakcja zawarta na opcjach lipcowych. W dniu 21.05.2015r., jak zaznaczyłem czerwoną strzałką na powyższym wykresie, wystawiłem dwa spready, przyjmujące w sumie postać iron condora. Jeden powyżej rynku, z cenami wykonania 2600/2650, a drugi poniżej rynku, z cenami 2350/2400. Za całość zainkasowałem 14 punktów premii (przed prowizjami), a więc moje ryzyko wynosiło 36 punktów.

Jak widać na wykresie, był to niemal najgorszy moment na wystawianie opcji put lub put spreadów. Zaczynając na poziomie 2520 pkt rynek zszedł w czasie trwania tej serii o 320 punktów do poziomu 2200 pkt. Tak więc spread powyżej rynku nie został narażony, ale spread pod rynkiem dość mocno ucierpiał. Mogę tylko przypomnieć fragment maila, którego wysłałem do moich czytelników zapisanych na newsletter, w którym zapowiadałem, że będę prawdopodobnie musiał zarządzać tą pozycją:

Zakładałem możliwość, że rynek będzie czekała korekta, lecz sądziłem, że 120 punktów zapasu (2520-2400) jest odległością wystarczającą. Okazało się jednak, że Wig20 przebił moje oczekiwania o 200 punktów. Cóż, zdarza się.

Zdecydowałem się na zrolowanie zagrożonego spreadu w dół i w przód. Dlatego też w dniu 17.06.2015 zamknąłem spread płacąc za niego 45,36 pkt i otworzyłem nowy, sierpniowy 2200/2250 inkasując za niego 12,24 pkt. W rezultacie w dniu wygaśnięcia serii lipcowej posiadałem otwarty na niej tylko call spread, który pozostał daleko ponad rynkiem, zupełnie bez wartości. Wysoki koszt zamknięcia zagrożonego spreadu wywołał tę wielką stratę, która po raz pierwszy zepchnęła portfel pod wodę.

Gdzie popełniłem błędy?

Błędy popełniłem trzy. Po pierwsze, oczekiwałem że rynek po tak silnych wzrostach napotka korektę. Była to naturalna kolej rzeczy i taki właśnie scenariusz zakładałem. Moim błędem było więc wystawienie spreadu w miejscu, w które miał powędrować indeks Wig20. 120 punktów zapasu to nie jest wielka odległość i jest ona często przekraczana przy standardowych swingach cenowych. Naraziłem się od tej strony, gdyż wystawiając pozycję tylko powyżej indeksu miałbym kolejną zyskowną serię opcji. Na swoje usprawiedliwienie mogę tylko powiedzieć, że widziałem zbliżające się straty na serii majowej i czerwcowej, więc chciałem przytulić trochę premii opcyjnej, żeby je zrekompensować. Jak widzimy, takie właśnie zagranie bardzo się nie opłaciło.

Drugi błąd polegał na zbyt długim zwlekaniu z dokonaniem rolowania lub zamknięcia pozycji. Cały czas funkcjonowałem w scenariuszu niewielkiej korekty, a więc moje myślenie przebiegało tokiem „zaraz się odwróci”. Kiedy w końcu uznałem, że trzeba wiać z pozycją, rynek znajdował się na poziomie 2320 pkt, czyli daleko poza nie tylko krótką opcją (2400), ale i długą opcją (2350). To dlatego zamknięcie tej pozycji było tak cholernie drogie. Wcześniej było wiele momentów, w których mogłem coś zrobić, zadziałać lub zabezpieczyć, ale zwyciężyło myślenie życzeniowe. Skończyło się to szkolnym błędem, którego nie sposób wytłumaczyć.

Trzeci błąd polegał na zamknięciu tamtej pozycji. Przypomnijmy, że zapłaciłem za odkupienie spreadu 453,60 zł, już razem z prowizjami. W maju wystawiłem go za cenę 62,81 zł (po odjęciu prowizji), a więc moje maksymalne ryzyko wynosiło 437,19 zł. No, może minimalnie więcej, jeśli wliczyć prowizję, którą bym zapłacił za wykonanie kupionej opcji (2350), która wygasła w cenie. Widzimy więc, że koszt odkupienia przewyższył maksymalną możliwą stratę, którą generowała oryginalna strategia. Być może ten błąd można by było wybaczyć osobie początkującej w temacie opcji, ale przecież ja sam popełniłem na ten temat cały wpis i to zaledwie na tydzień przed dokonaniem rolowania. Jak widać pod latarnią jest zawsze najciemniej.

Na swoje usprawiedliwienie powiem tylko, że działałem niemal na ślepo. Byłem akurat w pracy, nie miałem dostępu do notowań online, pozwalających na śledzenie na bieżąco cen opcji oraz cen całych strategii. Rynek szybko spadał, więc na ślepo zamykałem pozycję, chcąc się jej jak najszybciej pozbyć. Dopiero przeanalizowanie uzyskanych cen transakcyjnych pokazało, że zamknięcie pozycji nie było racjonalne. Co więcej, odciąłem sobie w ten sposób szansę na odrobienie strat, gdyby rynek jednak cofnął się w górę. To pokazuje, że jeśli nie zamknie się pozycji wtedy, kiedy trzeba, rynek potrafi się bardzo boleśnie zemścić.

Seria sierpniowa nie jest dużo lepsza

Ratując się na serii lipcowej, dokonałem rolowania na sierpniową. Nie było tu już możliwości obniżenia spreadu o 50 punktów, jak to zwykłem robić, więc z poziomów 2350/2400 otworzyłem 2200/2250, czyli 150 punktów niżej. Taki skok wykonał rynek. Za otwarcie nowego spreadu otrzymałem 12,35 pkt już po prowizjach.

Popełniłem jednak dokładnie ten sam błąd, co na serii lipcowej. Czekałem za długo pozwalając rynkowi schodzić coraz niżej, podczas gdy dno się nie pojawiało. Dlatego też w dniu dzisiejszym postanowiłem zamknąć i tę pozycję, przy indeksie na poziomie 2220 pkt, czyli pomiędzy cenami wykonania. Za zamknięcie zapłaciłem 309,55 pkt. W rezultacie seria sierpniowa przyniosła kolejną stratę w wysokości 187,20 zł i spadek wartości portfela do 1612,76 zł, czyli ok. 80% jego wartości początkowej. Na serii sierpniowej są to już wszystkie działania, gdyż ma ona mniej niż miesiąc do wygaśnięcia, a co za tym idzie, ewentualne kolejne transakcje dokonywane będą już na opcjach wrześniowych.

Aktualną wartość portfela przedstawia poniższa tabela:

Podsumowanie

Dzisiejsza sesja giełdowa zamknęła się na poziomie 2185 pkt, czyli 35 punktów poniżej miejsca, w którym zamykałem  pozycję. Na chwilę obecną wygląda więc na to, że ucięcie (tej za dużej) straty było dobrym rozwiązaniem i decyzja ta powinna zostać podjęta dużo wcześniej, kiedy straty były małe.

Ma chwilę obecną muszę przemyśleć kilka spraw, głównie brak konsekwencji w zamykaniu stratnych pozycji. Być może nastąpią pewne modyfikacje strategii opcyjnej realizowanej w ramach Grubego portfela, gdyż nie chcę doświadczać kiedykolwiek więcej straty rzędu 25% w dwa miesiące.

Mam nadzieję, że wyciągniecie wnioski z moich błędów. Nie przestaję obserwować rynku i dokonywać transakcji. Jeśli pojawi się coś nowego, w pierwszej kolejności dowiedzą się jak zwykle osoby zapisane na newsletter.